jueves, 9 de febrero de 2012

Encontrada perrita de tamaño pequeño. (Ramallosa-Nigran)

DIFUNDO:


Están buscando a los dueños de esta perrita tamaño pequeño. Apareción en Ramallosa – Nigrán – Pontevedra el pasado domingo 5 de febrero. No tiene collar ni microchip. Está limpia y bien alimentada. No pueden tenerla mucho más tiempo, su destino es la perrera… Si la reconoces contacta. Si no, puedes ayudar pegando carteles por la zona.

Concierto Benéfico a favor de Agata protectora de gatos (Aldán)

DIFUNDO:




ASISTENCIA OBLIGATORIA............ Concierto benéfico a favor de AGATA, día 2 de Marzo en Dos De Mayo Bar-Rock en Aldán

La Protectora castró 900 gatos, pero no desvela cuántos tiene en A Madroa


Los datos fueron aportados ayer en el juicio por la denuncia de Proyecto Gato


Si algo desveló el juicio contra la Protectora de Animales que presta sus servicios al Concello es que desde que inició la campaña de esterilización de gatos en el verano del 2010 ha castrado 900. Sin embargo, lo que no hubo manera de saber en el juicio celebrado ayer es cuántos felinos tiene en sus dependencias, bien por estar enfermos o por desconocer su lugar de procedencia. En caso de saber a qué colonia pertenecen, una vez esterilizados se devuelven a la misma.

La asociación Proyecto Gato denunció el pasado año a la Protectora de Animales por incumplir el convenio suscrito en su día por el que esta última se comprometía a ceder a Proyecto Gato 36.000 euros anuales de los 96.000 que recibía del Concello. A cambio esta organización se tenía que hacer cargo de los felinos. Sin embargo, el convenio se rescindió antes de tiempo como consecuencia de las desavenencias entre las dos entidades.

La defensa de la Protectora de Animales alegó ayer que las voluntarias de Proyecto Gato incumplían su horario de atención al público, mientras que estas defendieron su dedicación casi permanente a los animales.

El conflicto entre las dos entidades surgió a raíz del incremento de gatos en las instalaciones de A Madroa desde que pasaron a manos de Proyecto Gato. El motivo, según explicaban al término de la vista sus integrantes, era que el lacero municipal que los recogía pocas veces conocía la colonia a la que pertenecían, lo que dificultaba su devolución. Eso, sin contar los que llegaban enfermos.

En el juicio de ayer, algunos testigos de la defensa explicaron que los gatos que llegan ahora a la Protectora de Animales son castrados de inmediato y devueltos a su lugar de origen, lo que se supone tiene que comunicar el mismo lacero. Las voluntarias de Proyecto Gato no entienden cómo antes esta misma persona no conocía la procedencia de los felinos que recogía y ahora, prácticamente sabe la de todos. De hecho, al ser preguntado un veterinario testigo de la defensa sobre cuántos gatos acumula ahora la Protectora, respondió: «No me consta que se desconozca de dónde vienen los gatos».

Pese a retirarles la subvención y a caducar el convenio, las responsables de este Proyecto siguen en el mismo espacio cedido por la Protectora de Animales. En la actualidad dan cobijo a unos 300 gatos, mientras que otros 200 están en casas de acogida. En dos años llegaron a esterilizar 1.600 felinos con el apoyo de clínicas veterinarias, a las que recurrían ante el mal estado de las instalaciones cedidas en A Madroa. La cifra supone casi el doble de las realizadas por la Protectora en dos años y cinco meses a través del plan masivo anunciado por el Concello en junio del 2010.

En aquel momento se estimó el número de gatos callejeros en 3.700 repartidos en 80 colonias. También se dijo que de no llevar a cabo esa campaña masiva existiría el peligro de llegar a 30.000 en una década.

La abogada de la acusación solicitó ayer que se abonen las cantidades que se deben a las voluntarias desde abril del 2010, incluidos los intereses.

Por su parte, el letrado de la defensa explicó que lo único que hacía Proyecto Gato era acumular animales y justificó el hecho de que la Protectora tenga pocos «porque los gestiona bien».

El enfrentamiento entre las dos asociaciones de animales trascendió al Concello, que tomó parte por la Protectora. Otras entidades como la Asociación de Clínicas Veterinarias de Vigo, criticaron al Concello, y en concreto a la responsable de Medio Ambiente, por no tener en cuenta un proyecto suyo destinado a reducir el abandono de animales.

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/vigo/2012/02/09/protectora-castro-900-gatos-desvela-cuantos-madroa/0003_201202V9C3991.htm


Encontrada perrita en la calle Extremadura.(Vigo)

DIFUNDO:



perrita encontrada en travesia extremadura de 3 meses ,si en 3 dias no aparece el dueño la llevo a la perrera mi movil es 622030673 yo no puedo quedarmela ya tengo una y mi casa es pequeña si alguien sabe que me llame

El Val Miñor rompe con la perrera tras el hallazgo de fosas comunes


La Mancomunidad del Val Miñor ha decidido «como medida cautelar, suspender la colaboración con la empresa Cánidos Valle Miñor». El edil de Medio Ambiente de Gondomar, municipio pontevedrés en el que está la perrera en la que el Seprona localizó cuatro fosas comunes de cánidos, confirmó ayer al mediodía esta decisión, decretada horas antes por el alcalde y presidente de la Mancomunidad, Fernando Guitián.

El concejal gondomareño, Juan Carlos González Camesella, explicó que se ha dado orden a los departamentos de Intervención y Secretaría de que «paralicen cualquier pago a la empresa». El edil señaló que la mancomunidad le adeudaba a la entidad mercantil los últimos dos meses, pero por nada relacionado con el caso investigado por la Fiscalía de Medio Ambiente y el Seprona.

El concejal avanzó que ya han solicitado información, tanto a la Xunta como al Seprona sobre la inspección realizada a la empresa el pasado 27 de enero. Las imputaciones del Seprona, confirmadas por la Guardia Civil, se produjeron este lunes. Al responsable de la empresa, como presunto autor de un supuesto delito contra los recursos naturales y el medio ambiente, en relación a la eliminación incontrolada de perros muertos y sin control sanitario, y por muertes de animales y perros abandonados sin control facultativo.

El edil de Medio Ambiente declinó más valoraciones hasta que la investigación fiscal avance o concluya. Solo anticipó que, en función de la misma, «la mancomunidad se reserva la posibilidad de personarse como acusación si llegara el caso».

La mancomunidad estudia ya alternativas para el servicio de recogida de animales abandonados. González Camesella explica que hace ya una semana que solicitaron información para poder adherirse a los servicios que la Diputación promueve en Cambados. La coincidencia en el tiempo es «casual» y se buscará una fórmula puente hasta entonces.

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/galicia/2012/02/09/val-minor-rompe-perrera-tras-hallazgo-fosas-comunes/0003_201202G9P7994.htm


Del paraíso al patíbulo equino por culpa de un microchip


Un caballo y tres yeguas mostrencos fueron condenados a muerte en Requián (A Estrada) por culpa del alto coste del sistema de identificación equino.

Los animales vivían en libertad en los montes de la zona hasta que el hambre les dio valor para picotear algo en la aldea. Cuentan los vecinos que desde octubre protagonizaron incursiones nocturnas diarias en los cultivos ajenos. Arrasaron fincas de trigo y maizales, se llevaron por delante cercados de alambre y estacas y no le hicieron ascos ni a las herbeiras recién rociadas de mineral.

Cansados de tanta visita indeseada, el 27 de diciembre los vecinos apresaron las reses y las retuvieron como rehenes en un viejo corral de Casalpaio. Los animales agradecieron el cautiverio. Enseguida se acostumbraron a su ración de hierba asegurada y el corral dejó de ser una celda para convertirse en un resort de cinco estrellas.

No era la primera vez que los vecinos echaban el lazo a las bestas. La parroquia sufre las embestidas de la ganadería extensiva mal entendida desde hace 11 años. Suma ya seis subastas consecutivas de caballos atrevidos sin identificar.

En teoría se espera que el dueño reconozca las reses retenidas, indemnice por los daños y asuma los costes de la manutención durante el apresamiento: 4,81 euros por caballo y día de cautiverio. En la práctica, la aldea entera ha aprendido que tal cosa no va a suceder. Transcurrido el plazo fijado para reclamar los animales -que se ha reducido a 5 días desde la publicación oficial del anuncio- se convoca una puja pública en la que el mejor postor se lleva los animales y paga los gastos derivados del secuestro.

Pero en la de ayer no hubo quien diera un duro por los animales. Ni los 960 euros en los que se valoró el lote ni el coste de la manutención siquiera. Solo un particular se ofreció a llevárselos gratis a una finca de Laracha. Sin embargo, la ley exige identificarlos primero y la implantación del microchip oficial cuesta 40 euros por cabeza. El interesado echó cálculos y decidió que no le compensa.

Al final, se impuso la peor alternativa: enviar a los animales al matadero. Tras mes y medio en un todo incluido, los cuatro caballos acabaron sentenciados a muerte.


http://www.lavozdegalicia.es/noticia/deza/2012/02/09/paraiso-patibulo-equino-culpa-microchip/0003_201202D9C8997.htm

Libera exige "contundencia judicial" ante el hallazgo de fosas comunes

La asociación animalista Libera exige "contundencia judicial" ante el hallazgo de cuatro fosas comunes con animales abandonados en una perrera de Vincios, en el municipio pontevedrés de Gondomar.

El colectivo expresa en un comunicado su satisfacción por la apertura de diligencias por parte del Servicio de Protección de la Naturaleza (Seprona) de la Guardia Civil y recuerda que en 2011 presentó un escrito penal ante la Fiscalía de Medio Ambiente contra Cánidos Val Miñor.

Libera solicita que los municipios que han recurrido a los servicios de esta empresa, como Baiona, Gondomar o Nigrán, resuelvan el contrato inmediatamente.

Asimismo, pide que se incrementen los efectivos y la frecuencia de las inspecciones de Medio Ambiente, pues cree "casi surrealista" que la perrera de Vincios dispusiera de la documentación en regla.

El Seprona ha imputado al responsable de Cánidos Val Miñor sendos delitos contra los recursos naturales y el medio ambiente por la eliminación incontrolada de animales muertos y por sacrificios de perros abandonados sin control facultativo, y a un veterinario por la emisión de certificados técnicos sanitarios falsos.

Los cadáveres de los perros presentan diferentes estados de descomposición, algunos de ellos muertos en fechas recientes, lo que está dificultando la labor de cuantificar los canes que hay enterrados en las fosas comunes.

Ya en 2009, el Seprona había abierto un expediente al mismo centro que se resolvió por la vía administrativa.

http://www.abc.es/agencias/noticia.asp?noticia=1098768

Boxer perdido en Vilaboa (Culleredo-A Coruña)


DIFUNDO:

TYSON, boxer macho, se perdió el sábado día 4 de febrero en Vilaboa (Culleredo- A Coruña), al lado de la iglesia.
Salió un momento cuando sus dueños abrieron el portal, y no volvió a aparecer.
Es atigrado con una mancha blanca en la cara y tiene las orejas largas.
Si alguien sabe algo, que contacte con este teléfono: 672 077 667.
Gracias!

Detenido por azuzar a su perro para que atacara a un gato

  • El felino terminó muriendo en una clínica veterinaria por los ataques del can
  • No es la primera vez que el hombre provocaba a su perrro contra otros animales
  • El Seprona lo acusa de un delito contra la protección de animales domésticos

La Guardia Civil ha puesto a disposición judicial a un vecino de Almuñécar (Granada) de 60 años acusado de un delito relativo a la protección de los animales domésticos, al provocar que su perro atacara a un gato en la calle y le causara la muerte.

La detención se produce a raíz de que una pareja, también vecinos de Almuñécar, presenciaran el pasado 23 de enero por la mañana una escena en el Paseo de Velilla del municipio costero que les sobrecogió y decidieron denunciar los hechos ante la patrulla del Seprona de la Guardia Civil de Motril.

En su denuncia narraron que vieron cómo un hombre azuzó a su perro contra un gato y éste le atacó de tal modo que el animal murió minutos después en una clínica veterinaria de la localidad a consecuencia de las heridas sufridas, informa la Guardia Civil.

Los testigos de los hechos también denunciaron que este vecino, al que conocen desde hace tiempo, no dejó de jalear al perro para que siguiera mordiendo al gato, y que no es la primera vez que provoca la muerte de un felino.

Los agentes del Seprona de la Guardia Civil ha constatado que los hechos denunciados son ciertos y han puesto a disposición del Juzgado de guardia de Almuñécar al propietario del perro en calidad de imputado no detenido.

http://www.elmundo.es/elmundo/2012/01/27/andalucia/1327670263.html


Olga Costa: “É lamentable ter que chegar a isto, pero non descartamos mobilizacións”


Olga Costa é a presidenta do Refuxio de Animais de Cambados. Leva durante anos volcada con este labor que trascende o concepto de “canceira” polas tarefas que a asociación desenvolve en termos de concienciación contra o abandono, posta en valor dos animais ao servizo da comunidade, traballo voluntario… Olga é ante todo, e isto ninguén pode discutilo, unha amante dos animais. O refuxio loita agora por conseguir facerse coa xestión dunhas instalacións comarcais que sairon a concurso primeiro coa Mancomunidade (o único proxecto presentado foi o de Cambados) pero agora foi reiniciado pola Deputación e esta permitiu que unha empresa privada (Tragsa) compita cos de Olga Costa ante a incredulidade destes. A campaña social e mediática do Refuxio está a ser intensa (podes apoiala aquí) e prevese que o final do conflito estea próximo.

Imos ao principal da cuestión…cales serían as diferenzas principais entre a adxudicación a Tragsa e ao Refuxio?
A diferenza principal e máis importante de todas é que o Refuxio loita e traballa para que o abandono desapareza ou polo menos se reduzca, tal e como conseguimos en Cambados, reducíndoo un 73% segundo as estatísticas deste pasado ano 2011.
Tragsa é unha empresa que como tal, ten ánimo de lucro, e por tanto non ten ningún interese en reducir o número de animais abandoados posto que suporía menos diñeiro.
Sen embargo o refuxio fai campañas de concienciación e de información social dende os nenos nos colexios ata as parroquias nas igrexas, ensinando e informando ós cidadáns a tenencia responsable de animais, mostrando as consecuencias do abandono e poñendo en práctica controles de natalidade.
Outro punto fundamental en segundo plano pero non menos importante é que dende o Refuxio adestramos a cans como cans de terapia ou asistencia para poder axudar a cidadáns con necesidades físicas ou psíquicas, realizamos Terapia Asistida cos animais abandoados do refuxio entre outras cousas. E dámoslle a oportunidade de vivir a todos os animais que chegan a nós, custeando operacións caras e complicadas, apostando pola súa rehabilitación, sen embargo ningunha empresa de recollida gasta nin gastará nunca 800€ nunha operación dun can, nos sí que o facemos si fai falla.
O noso traballo ten un factor social importantísimo, posto que somos un equipo formado o 100% por voluntariado altruista e levamos a cabo numerosas actividades nas que participan os cidadáns de tódalas edades, e que se fan ó longo do ano formando parte das festas tradicionais do municipio e das actividades culturais.
Alguén sabe dalguna empresa de recollida de animais que festexe o Papa Noel cos nenos e cos animais? Algún concerto musical gratis ou paseos semanais cos cans que teñen albergados no centro?
Non debemos esquecer que o noso proxecto é autofinanciable de tal xeito que a partir do terceiro ano deixaría de custar cartos ás administracións públicas, por tanto o noso proxecto non se trata dun gasto senon dunha inversión a curto prazo.
O PROXECTO COMARCAL DO REFUXIO
“Unha empresa privada sairía máis cara posto que busca beneficios; nós non. En tres anos será autofinanciable”
Parece que en termos de proxecto o presentado por vós recibiu eloxios pola non consideración das instalacións como canceira senón como refuxio, pola súa orixinalidade… pero podedes competir en termos económicos cunha empresa privada?
Tal e como comentaba anteriormente o noso proxecto, ademais de ser pioneiro non só como refuxio senón como actividade social e terapeuta, non só pode competir en termos económicos senón que está demostrado que é completamente viable polo feito de ser autofinanciable a partir do terceiro ano por tanto, falamos dun custo de 24 a 36 meses.
Sen embargo unha empresa privada cobraría ano a ano non só o mesmo senón as correspondentes revisións do presuposto.
En segundo lugar descoñecemos a día de hoxe cal é o presuposto de Tragsa para a xestión desde centro pero dende logo estou segura de que será mais cara posto que unha empresa privada ten a necesidade de custear maiores gastos xerais, medios auxiliares e conseguir beneficio industrial, gastos que no noso caso son máis reducidos en no caso do beneficio industrial non existirían. Cabe destacar que o noso proxecto prevé a creación de fontes de ingresos a través de varias actividades feito do que ninguén fai referencia e que reduce o capítulo de gastos anual. Penso que as verdades non se poden dicir a medias e non se debe contar só o que a un lle interese, que penso que é o que certas persoas utilizan para deprezar o noso proxecto.

A campaña de recollida de sinaturas está a ser un éxito. Cres que esta implicación de voluntarios do refuxio e cidadáns pode servir como presión ante a Deputación?
Considero que a voz dos cidadáns é a que debe ser escoitada polos dirixentes das administracións públicas posto que foron escollidos polos cidadáns. Un refrán moi vello di que “rectificar a tempo é de sabios” e cando o pobo fala, o pobo clama e reclama, debe ser escoitado; é o dereito que ten o pobo e é a obriga que teñen os dirixentes políticos como tal. Pero considero triste e lamentable ter que chegar a facer recollida pública de sinaturas para que se nos escoite, é verdadeiramente lamentable que se nos considere “unha minoría” e que vivindo en democracia teñamos que “berrar” para ser escoitados.
A día de hoxe inta non temos o reconto oficial de sinaturas posto que nos chegan por varias vías e dende distintos puntos de España. Pero si temos unhas 2.000 sinaturas recollidas a pé de rúa en Cambados e concellos cercanos. Outras 2.500 dixitais e case 2.000 en Actuable , e seguimos a recibir follas de sinaturas que estamos recopilando dos diversos puntos non só de Galicia senón de España.

Despois de tantos anos volcada en Cambados coa defensa dos animais…sentícheste depecionada ou desanimada ao saber que pese a ser o voso o único proxecto presentado finalmente poderíades perder a concesión?
Sinceramente sentinme non só decepcionada senón enganada. Posto que finalmente tívenme que enterar polos medios, pola prensa escrita, da decisión da Deputación de facerse cargo da titularidade e xestión de dito centro. Namentras, en reunión tras reunión buscando a forma de sacar adiante o proxecto economicamente, buscando subvencións para a Mancomunidade, buscando concellos veciños interesados no proxecto e que permitirían rebaixar o custo por municipio… dicíaseme que non me preocupase, que non fixese caso ás declaracións e que pronto se atoparía unha solución conxunta. Por suposto, sentinme enganada, con máis motivo despois de ver como o noso proxecto, privado, entregado unicamente á Mancomunidade, foi utilizado para dar publicidade da xestión nas mans do novo ente público.
SEGUE SEN DESCARTAR A ENTRADA EN POLITICA
“Sentinme enganada e decepcionada. Pero o día a día, os froitos do esforzo, fan que mereza a pena loitar”
Falouse de mobilizacións para reclamar que o concurso chegue a bo porto, haberáas?
A pesares de haber días nos que unha se atopa cansa de loitar contra muros e paredes, o certo é que a gran familia de voluntarios que compoñen o Refuxio, as gratificacións que día a día podemos disfrutar, froito do esforzo de tantos anos, fan que siga valendo a pena loitar. Porque, unha vez que chegamos ata aquí, que conseguimos que se nos coñeza, que a xente saiba que en Cambados hai un refuxio (señores! que conseguimos unha reducción do abandono dun 73%!)… por que non iamos a seguir loitando polos dereitos dos animais?
E se para iso é preciso manifestarse, farémolo. E se para iso é preciso falar de número de votos, tamén o farei se con iso consigo que a xente non mire para o outro lado cando falamos de animais abandoados.
Tamén afirmaches que incluso persoalmente te animarías a participar na política…segue en pé esa proposta? Baixo que siglas te incorporarías?
Dixen publicamente no seu momento que se non hai xustiza para o refuxio ante este proxecto e este atropelo que se esta a cometer, e o idioma é a política, tomarei partido en política para que os animais abandoados teñan voz e voto. Pero tamén dixen que espero non ter que facelo e en caso dado chegado o momento decidiría por que color tomaría partido.
Pero dende logo, resulta moi triste ter que manifestarse, ter que falar en idioma político, en 13 anos xamais me vin na necesidade de “berrar” desta maneira para que se escoitase ó refuxio. Levamos 4 anos celebrando o día de San Antón con animais dentro da igrexa, levando cans ós colexios, ós centros, ós xeriátricos, á Cruz Vermella…. e nunca precisei de “berrar” e levantar a voz, por eso me resulta moi triste e agotador ter que utilizar esta vía para falar coa administración pública.

Entrevista propia, fotografía de La Voz de Galicia

Fuente: http://cambadostk.wordpress.com/2012/02/09/olga-costa-e-lamentable-ter-que-chegar-a-isto-pero-non-descartamos-mobilizacions/

Naoto Matsumura, el ángel de Tomioka


Naoto Matsumura de 54 años, es el único habitante que ha quedado en la ciudad de Tomioka, situada junto a la central de Fukushima, para evitar que todos los animales mueran de inanición.
Primero evacuó a su mujer y a sus dos hijos, y se quedó para poner a salvo sus propiedades, pero al observar como sus vecinos se iban dejando a su suerte a los animales con los que vivían, pensó que no podía abandonarles, y ahora dedica su día a día a cuidar a perros, gatos, patos, cerdos y a un avestruz que vive en el patio de una escuela de primaria.
Este pequeño gran hombre ha decidido quedarse en la zona, a pesar de saber que acabará contrayendo cáncer en 3 o 4 años, porque pensó que si se marchaba, todos los animales morirían.

Sólo imaginar que la gran mayoría de nosotros fuéramos capaces de mostrar una mínima parte de la consideración que Naoto Matsumura tiene hacia los demás animales, haríamos de este mundo no un lugar mejor, un lugar maravilloso.

www.equanimal.org